"İslam’ın beş şartını sayıyor ama altıncısı aklına gelmiyor!"

DiriliÅŸ Postası'ndaki yazısında "reyting" tuzağına dikkat çeken Demirci şöyle yazdı:

On yedi yaşındasın. Åžehirli bir genç kızsın. Derslerin parlak. Fiziksel ya da parasal bir sorunun yok. Yine de içinde bir boÅŸluk var. Hayatına anlam arıyorsun. “Din”e yönelmek istiyorsun. “Son din”e. Ä°slam’a. Nasıl eriÅŸebilirsin? En yakın kaynak? Televizyon! Ãœnlü hocalar var. 

Programları yüksek reyting yapıyor. En az haftada bir gün, Cuma, sabah programı; Ramazanda ise çift dikiÅŸ. Hem sahur hem iftar. 

Soruların var kalbinde. “Niye buradayım?” “Nereden geldim?” “Nereye gidiyorum?” Temel sorular. Genç Werther’in Acıları gibi. VaroluÅŸsal.“Niye ben?” “Burada iÅŸim ne?”

Şükür ki, senin yerine soru soran var televizyondaki hocalara. Åžaşırtıcı. Sarsıcı. Yürek hoplatan sorular. Duyanı hayretler içinde bırakan. Hatta, ünlü hocanın yüzünü kızartan. 

“Mars’taki suyla abdest almak caiz mi hocam?” “Sakız çiÄŸnemek orucu bozar mı hocaaaaaammmm?” “ÇarÅŸamba geceleri bebeÄŸimi yıkarsam günaha girer miyim? “Gerdek gecesi namazımı kaza etsem olur mu?” “KestiÄŸim saçlarımı kefenimin içine koydurabilir miyim?” “Hıristiyanlar cennete gidecek mi?” “Kur’ân yüklü iPhone’la tuvalete girmek günah mı?” “Cünüpken ölen ÅŸehit olur mu?”

Tavsiyeler geliyor ardı sıra. Birbirinden ilginç.Acil. Öncelikli. Her eve lâzım cinsten. “Yakmayan kefen geldi dükkâna, oradan ÅŸeyy edin!” “Safranla yazılmış ayetleri, önce sıcak suda eritin, sonra…” “ErkeÄŸi eve baÄŸlama duası: Az sonra!” “Dikkat, Çin yapımı seccadelerin secde yerinde gizli haç var, namaza durmadan önce iyi bakın!” 

İçine bir ferahlık yayılıyor. Tatlı huzurlar iniyor yüreÄŸine. Bu kadar güzel soruları bugüne kadar soramadığın için utanıyorsun. Bunca geç kalmışlığına yanıyorsun. Din Kültürü dersinden kalan ezberini kontrol ediyorsun. Ä°slam’ın ÅŸartı kaçtı sahi? BeÅŸ miydi; altı mıydı? Zar zor beÅŸini sayıyorsun. Altıncısı bir türlü gelmiyor aklına… 

“Magazin yapmak” deÄŸil miydi?